Relationship between Communication Skills and Social Problem Solving Skills of Turkish Education Teacher Candidates

Author :  

Year-Number: 2020-Volume 12, Issue 1
Language : null
Konu :
Number of pages: 299-311
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

İnsanlığın var olduğu tarihten itibaren bireyler kendilerini ifade edebilmek için değişik yöntemlere başvurmuşlardır. Başvurulan bu yöntemlerin doğal bir sonucu olarak iletişim kavramı ortaya çıkmıştır. İletişim becerileri ile birlikte öğretmenlerden sorun çözme hususunda da beceri sahibi olmaları beklenilmektedir. Bu bağlamda gerçekleştirmiş olduğumuz araştırmada, Türkçe öğretmeni adaylarının iletişim becerileri ile sosyal sorun çözme becerileri arasındaki ilişkinin yönünü ve düzeyini tespit etmek amaçlanmıştır. Araştırmanın veri toplama sürecinde nicel araştırma modeli olan ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini 2018-2019 yılları arasında eğitim görmekte olan 407 Türkçe öğretmeni adayı oluşturmaktadır. Bu kapsamda Türkçe öğretmeni adaylarına geçerliği ve güvenirliği kanıtlanmış olan “İletişim Becerileri Ölçeği” ve “Sosyal Sorun Çözme Envanteri” uygulanmıştır. Verilerin analizinde ise SPSS 23.00 paket programından yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda Türkçe öğretmeni adaylarının iletişim becerileri yüksek düzeyde bulunmuşken sosyal sorun çözme becerileri orta düzeyde bulunmuştur. İletişim becerileri ve sosyal sorun çözme becerileri ile demografik değişkenlerin bir bölümünde pozitif yönde ilişki saptanmışken bir bölümünde ise herhangi bir ilişki saptanamamıştır.

Keywords

Abstract

From the date humanity existed, individuals resorted to different methods to express themselves. As a natural result of these methods, the concept of communication has emerged. Along with their communication skills, teachers are expected to have skills in problem solving. In this study, we aimed to determine the direction and level of the relationship between communication skills and social problem solving skills of Turkish teacher candidates. In the data collection process of the research, relational survey model, which is a quantitative research model, was used. The sample of the study consists of 407 Turkish teacher candidates who are studying between 2018-2019. In this context, “Communication Skills Scale” and “Social Problem Solving Inventory olan, which have proven validity and reliability, were administered to Turkish teacher candidates. SPSS 23.00 package program was used for data analysis. As a result of the research, communication skills of Turkish teacher candidates were found to be high level and social problem solving skills were found to be medium level. Communication skills and social problem solving skills were found to be positively correlated in some of the demographic variables, but no relationship was found in some of them.

Keywords


  • Altuntaş O. ve Altınova H. H. (2015). Yaratıcı drama yönteminin üniversite öğrencilerinin sosyal sorun çözme becerilerine etkisi. International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. Sayı: 10/4.

  • Aydın M. (2009). Sorun çözme becerisi ile yaratıcılık arasındaki ilişkinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

  • Ayvaz Tuncel Z. ve Demirel M. (2010). İlköğretim öğrencilerinin sosyal sorun çözme becerilerinin geliştirilmesine ilişkin bir çalışma. Toplum ve Sosyal Hizmet. Cilt: 21. Sayı: 1.

  • Baycan Ş. (2018). Öğretmen görüşlerine göre okul yöneticilerinin teknolojik yeterlikleri ile iletişim becerileri arasındaki ilişki. Marmara Üniversitesi İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Eğitim Yönetimi Ve Denetimi Ortak Yüksek Lisans Programı Tezi. İstanbul.

  • Baymur F. (1990). Çağımızda insan ilişkilerinin artan önemi ve bu hususun eğitimde dikkate alınması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. Cilt: 1. Sayı: 1. (ss. 16 – 22).

  • Bolat S. (1996). Eğitim örgütlerinde iletişim: Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi uygulaması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 12: (ss. 75 – 80).

  • Büyüköztürk Ş., Kılıç Çakmak E., Akgün Ö. E., Karadeniz Ş. ve Demirel F. (2018). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Pegem: Ankara.

  • Chang E. C. (1998). Cultural differencess, perfectionism, and suicidal risk in a college population: does social problem solving stil matter?. Cognitive Therapy And Research. Sayı: 22, No: 3 (ss. 237-254).

  • Çelik K. S. (2016). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Sosyal Sorun Çözme Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi. Cilt:5, No: 32, Haziran,(ss. 282-294).

  • Çetinkaya Z. (2011). Türkçe öğretmen adaylarının iletişim becerilerine ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi. Cilt: 19 (2). (ss. 567 – 576).

  • Çokar C., B. (2018). Kadınların sosyal sorun çözme becerilerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi: İstanbulili örneği. Yüksek Lisans Tezi. Nişantaşı Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.

  • Dilekmen M., Başcı Z. ve Bektaş F. (2008). Eğitim fakültesi öğrencilerinin iletişim becerileri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Cilt: 12 (2). (ss. 223-231).

  • Duyan V. ve Gelbal S. (2008). Sosyal Sorun Çözme Envanteri’nin Türkçeye Uyarlama Çalışması. Toplum ve Sosyal Hizmet. Cilt: 19. Sayı: 1 (ss. 7 – 28).

  • Dülger Ceylan E. ve Atalar A. D. (2017). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerinin değişkenlere göre incelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Cilt: 19. Sayı: 2. (ss. 98 – 114).

  • D’Zurilla T. J., Nezu A. M. ve Maydeu-Olivares A. (2004). Social problem solving: the ori and assessment. Chang E. C., D’Zurilla T. J., Sanna L. J. (ed.), Social Problem Solving: The ori and Assessment (ss. 11- 27). Washington: American Psychological Association.

  • Erdem A. R. ve Yazıcıoğlu A. (2015). Öğretmen adaylarının problem çözme becerileri ile eleştirel düşünmebecerileri arasındaki ilişki. Türkiye Sosyal Politika ve Çalışma Hayatı Araştırmaları Dergisi. Cilt: 5. Sayı: 9. (ss. 29- 41).

  • Ferah D. (2000). Kara harp okulu öğrencilerinin problem çözme becerilerini algılamalarının ve problem çözme yaklaşım biçimlerinin cinsiyet, sınıf, akademik başarı ve liderlik yapma açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.

  • Gelbal S. (1991). Problem çözme. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı 6. (ss. 167 – 173).

  • Genç S. Z. ve Kalafat T. (2010). Öğretmen adaylarının empatik becerileri ile problem çözme becerileri. Kuramsal Eğitimbilim. Sayı: 3 (2).

  • Gheorghita N. (2012). The role of thenonverbalcommunication in interpersonalrelations. Procedia - SocialandBehavioralSciences. Sayı: 47. (ss. 552 – 556).

  • Gönenç Ö. E. (2007). İletişimin tarihsel süreci. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü.İletişim Fakültesi Dergisi. Sayı: 28. (ss. 87 – 102).

  • Güneş F. (2011). Üniversite öğrencilerinin sosyal problem çözme düzeylerinin sosyal yetkinlik ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi.Konya.

  • İşmen A. E. (2001). Duygusal zekâ ve problem çözme. M.Ü Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi.Sayı (13). (ss. 111- 124).

  • Kantek F., Öztürk N. ve Gezer N. (2010, Kasım). Bir sağlık yüksekokulunda öğrencilerin eleştirel düşünme ve problem çözme becerilerinin incelenmesi. International Conference on New Trends in Education and Their Implications. 11-13 Kasım 2010, Antalya, (ss. 186-190).

  • Kaptan F. ve Korkmaz H. (2002) Türkiye’de Hizmet Öncesi Öğretmenlerin Problem Çözme Becerilerine Yönelik Algıları Üzerine Bir İnceleme. Journal of QafqazUniversity. 9: (ss.183-188).

  • Karakaya Ş. (2018). Boşanmanın çocukların benlik saygısı ve sosyal sorun çözme becerilerine etkisi: Denizli örneğinde karşılaştırmalı bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi. Ankara.

  • Kesicioğlu O. S. ve Güveni G. (2014). Okul öncesi öğretmen adaylarının özyeterlik düzeyleri ile problem çözme, empati ve iletişim becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. Sayı: 9/5.

  • Koç B., Terazi Y. ve Gül A. (2015). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerileri ile kişilerarası problem çözme becerileri arasındaki ilişki. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi. Sayı: 4/1.

  • Korkut F. (1997). Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin Değerlendirilmesi. IV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Bildirileri. Anadolu Üniversitesi. (ss. 208-218).

  • Lee D. (1988). Developing Effective Communications. University of Missouri-Columbia. (ss. 1 – 6).

  • Mertoğlu H. ve Öztuna, A. (2004). Bireylerin teknoloji kullanımı problem çözme yetenekleri ile ilişkili midir? TheTurkish Online Journal of EducationalTechnology. Cilt: 3. Sayı: 1. (ss. 83 – 92).

  • Özerbaş M. A., Bulut M. ve Usta E. (2007). Öğretmen Adaylarının Algıladıkları İletişim Becerisi Düzeylerinin İncelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD). (8. Cilt). Sayı: 1 (ss. 123 135).

  • Parlaktaş B. (2018). Fen bilgisi öğretmen adaylarının laboratuvar öğrenme ortamı, bilişsel esneklikleri ve sosyal sorun çözme becerilerine yönelik algılarının incelenmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Aydın.

  • Şah, N. (2013). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerileri ile akademik öz yeterlikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep.

  • Tepeköylü Ö., Soytürk M. ve Çamlıyer H. (2009). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu (BESYO) öğrencilerinin iletişim becerisi algılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. Cilt: VII. Sayı: 3. (ss. 115 – 124).

  • Tomasello M. (2017). İnsan İletişiminin Kökenleri. Çev: Gürol Koca. Metis Bilim: İstanbul.

  • Uzuntaş A. (2013). Etkili İletişim: Anlatabilmek ve Anlayabilmek. Kastamonu Eğitim Dergisi. Cilt: 21, No: 1,Ocak, (ss.11-30).

  • Yaban E. H. ve Yükselen A. (2017). Korunmaya muhtaç yedi-on bir yaş grubundaki çocukların sosyal problem çözme becerilerinin incelenmesi. Toplum ve Sosyal Hizmet. Cilt: 18, Sayı: 1, Nisan. (ss. 49-67).

  • Yılmaz B. (2003). Toplumsal iletişim ve kütüphane. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi. Cilt: 20. Sayı: 2. (ss. 11 – 29).

  • Yılmaz N. ve Altunbaş S. (2012). Öğretmen adaylarının iletişim becerileri ile sınıf yönetimi becerilerinin incelenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Cilt-Sayı: 14-1.

                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics